Zgromadzenie Ogólne Światowej Federacji Luterańskiej w Stuttgarcie w roku 2010 uznało troskę o stworzenie za jeden z istotnych elementów życia chrześcijanina. Kwestia decyzji zapadających w różnych gremiach i odnoszących się do polityki klimatycznej, ekologii i ochrony środowiska to nie tylko kwestia rzeczywistości początku XXI wieku, ale również zagadnienia i dylematy, z którymi zmagać się będą przyszłe pokolenia. Kontekst ten sprawił, że delegaci ŚFL już dwukrotnie uczestniczyli w ogólnoświatowej konferencji klimatycznej Organizacji Narodów Zjednoczonych (COP18 Doha, Katar, 2012 i COP19 Warszawa, 2013), aktywnie włączając się w dyskusję. I chociaż wiążące dla całego świata decyzje podejmowane są jedynie przez oficjalnych delegatów rządów poszczególnych krajów, także i przedstawiciele Kościołów członkowskich ŚFL na każdym ze wspomnianych szczytów zaznaczyli swoją obecność.
Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP reprezentowali odpowiednio Iwona Baraniec (2012) i Piotr Sztwiertnia (2013). Iwona Baraniec, która od 2010 roku pełni także funkcję członka Rady ŚFL, podczas warszawskiej konferencji koordynowała całość działań związanych z uczestnictwem w szczycie klimatycznym przedstawicieli różnych religii. Nieformalna grupa delegatów reprezentujących największe światowe religie, organizacje międzywyznaniowe i międzyreligijne odbywała regularne spotkania, a jednym z ich widocznych efektów było wystosowanie – zarówno do uczestników konferencji, jak i wszystkich tych, którym bliskie są sprawy ochrony stworzenia – otwartego apelu o włączenie się w akcję „Poszczę dla klimatu” (jednodniowego postu na znak solidarności z tymi, którzy w jakikolwiek sposób ucierpieli w wyniku katastrof wywołanych zmianami klimatycznymi, dokument „Interfaith call to fast” dostępny jest tutaj). Biskup Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego ks. Jerzy Samiec w liście otwartym, odczytanym w polskich parafiach w listopadzie 2013 roku, zaprosił do tego i polskich luteran.
Światowa Federacja Luterańska, dostrzegając potrzebę kontynuowania tej dyskusji, zainicjowała miesięczną akcję „Post dla klimatu”, apelując o przyłączenie się do postu na rzecz sprawiedliwości klimatycznej każdego pierwszego dnia miesiąca aż do momentu rozpoczęcia kolejnego szczytu klimatycznego, tym razem mającego odbyć się w Limie, stolicy Peru, w grudniu 2014 roku. Zadania związane z koordynacją inicjatywy powierzono do końca marca 2014 roku Iwonie Baraniec. Wynikiem prac jest podjęcie kilku decyzji, istotnych dla luterańskiej wspólnoty całego świata. Na początku każdego miesiąca, aby podkreślić znaczenie akcji „Post dla klimatu”, Światowa Federacja Luterańska publikuje na swojej stronie internetowej dwie refleksje odnoszące się do postu i sprawiedliwości klimatycznej, autorstwa z jednej strony luteranina bądź luteranki, z drugiej zaś napisaną przez przedstawiciela innego wyznania chrześcijańskiego bądź reprezentanta innej niż chrześcijaństwo religii. Niektóre refleksje można znaleźć tutaj i tutaj.
Poza tym, z końcem marca 2014 r. uruchomiona została strona internetowa www.fastfortheclimate.org, opowiadająca szczegółowo o całym projekcie oraz pokazująca tych, którzy oficjalnie do niego się przyłączyli (strona nadzorowana jest przez członków międzynarodowej i międzyreligijnej grupy roboczej). Światowa Federacja Luterańska prowadzi zaś profil LWF for Climate Justice na portalu społecznościowym Facebook, zachęcając odwiedzających do dzielenia się istniejącymi w poszczególnych Kościołach czy organizacjach praktykami, odnoszącymi się do klimatu i troski o zachowanie Bożego stworzenia. Cały czas aktualne pozostaje też wezwanie do poszczenia pierwszego dnia każdego miesiąca aż do 1 grudnia 2014. Pokazuje ono, że ludzie różnych wyznań i różnych religii mogą mówić jednym głosem w sprawach istotnych dla wszystkich mieszkańców ziemi. Decyzja co do charakteru i natury samego postu każdorazowo pozostawiona jest tym, którzy przyłączyli, bądź przyłączą się do akcji. Faktem jest, że dla przedstawicieli zarówno podzielonego chrześcijaństwa, jak i reprezentantów innych wielkich religii rozumienie postu jako takiego może spowodować różne rozłożenie akcentów. Patrząc z perspektywy luterańskiej warto podkreślić indywidualne podejście, osobiste przeżycie, pozostanie w bezpośredniej relacji ze Stwórcą, wyciszenie się, refleksję.
