Wspólne upamiętnienie rozpoczynającego się jubileuszu 500 lat Reformacji w Lund miało charakter modlitewny. W katedrze padły ważne słowa: wyznanie win, prośba o przebaczenie, wzajemne zobowiązania i słowa dziękczynienia. Podpisano również wspólną deklarację, która jednoznacznie stwierdza: „To, co nas łączy, jest większe niż to, co nas dzieli”.

Tekstem przewodnim dokumentu są słowa z Ewangelii Jana 15,1-5 o krzewie winnym, które na różne sposoby wybrzmiały w katedrze w Lund. Deklaracja składa się z kilku elementów: wdzięczność Bogu, przejście od konfliktu do komunii, składanie wspólnego świadectwa, jedność w Chrystusie, wezwanie do katolików i luteran na świecie, by kontynuowali drogę pojednania.

Dokument wyraża wdzięczność za modlitwę ekumeniczną, która miała miejsce w Lund i rozpoczynała jubileusz 500 lat Reformacji oraz za 50 lat owocnego dialogu między katolikami i ewangelikami. Widzialnym znakiem zbliżenia jest wspólna służba bliźnim w sytuacji cierpienia i prześladowania.

„Poprzez dialog i wspólne świadectwo nie jesteśmy już obcymi. Przeciwnie, nauczyliśmy się, że to, co nas łączy, jest większe niż to, co nas dzieli”.

W deklaracji odnaleźć możne wdzięczność za dary duchowe i teologiczne Reformacji. Jest także wyznanie, że luteranie i katolicy zranili widzialną jedność Kościoła oraz przypomnienie, że wiara w Jezusa Chrystusa i Chrzest wymagają od człowieka codziennego nawrócenia. Dzięki temu procesowi możliwe jest odrzucenie historycznych sporów i konfliktów, które utrudniają pojednanie.

„Chociaż przeszłości nie można zmienić, to można przemienić to, co jest pamiętane i jak jest pamiętane. Modlimy się o uzdrowienie naszych ran i naszej pamięci, zaciemniających nasze wzajemne postrzeganie siebie. Bezwzględnie odrzucamy wszelką nienawiść i przemoc, minioną i obecną, zwłaszcza stosowaną w imię religii”.

Uwalniająca łaska Boga pomaga odłożyć konflikty i przejść do komunii.

Luteranie i katolicy są też świadomi, że elementem chrześcijańskiej wiary jest bycie „świadkami miłosiernej łaski Boga, widzialnej w Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym”, dlatego będą podejmować starania, by usuwać pozostające jeszcze przeszkody w osiągnięciu pełnej jedności. Celem dalszego dialogu i konkretnym wyrazem pełnej jedności jest umożliwienie przyjmowania Komunii Świętej przy jednym stole. Lecz składanie świadectwo powinno przejawiać się także we wspólnej służbie, trwaniu na straży ludzkiej godności i praw, troska o najuboższych, cierpiących , prześladowanych i uchodźców:

„Bóg wzywa nas, byśmy byli blisko wszystkich, którzy pragną godności, sprawiedliwości, pokoju i pojednania. Zwłaszcza dzisiaj głośno wołamy o położenie kresu przemocy i ekstremizmowi, które atakują wiele krajów i wspólnot oraz niezliczone siostry i braci w Chrystusie. Wzywamy luteranów i katolików do współpracy, by ugościć cudzoziemców, przyjść z pomocą tym, których zmuszono do ucieczki z powodu wojny i prześladowań oraz bronić praw uchodźców i osób starających się o azyl”.

Oba wyznania rozpoznają również cierpienie Bożego stworzenia i czują się odpowiedzialne za jego zachowanie.

Dokument potwierdza łączność w Chrystusie z innymi Kościołami chrześcijańskimi, luteranie i katolicy proszą reprezentantów tych wspólnot, by podążali razem z nimi i wspierali ich w realizacji zobowiązań. Deklaracja jest też zaproszeniem skierowanym do wszystkich parafii katolickich i luterańskich, by również angażowały się na rzecz jedności.

„Zbliżając się do Chrystusa w wierze, modląc się razem, słuchając siebie nawzajem, żyjąc miłością Chrystusa w naszych relacjach, my, katolicy i luteranie, otwieramy się na moc Trójjedynego Boga. Zakorzenieni w Chrystusie i świadcząc o Nim, ponawiamy nasze postanowienie, by być wiernymi głosicielami bezgranicznej miłości Boga do całej ludzkości”.

zdj. L’Osservatore Romano/AP